Een onverdiende medaille!
Tja, zo een paar dagen na mijn muskathlon avontuur is dit denk ik eerst de laatste update…voor mij een afsluiting van een bijzonder (zowel fysiek, geestelijk als financieel) avontuur die ergens in een kerkje op het platteland in Uganda in tranen eindigt en toch ook juist daar weer begint.
Als ik alles in perspectief wil zetten moet ik toch een iets langer verhaal schrijven dan anders.
Het begint allemaal in Ede februari 2014. Ik ben daarheen gegaan om mij op te geven voor de muskathlon. Ik ben er van overtuigt dat ik dit wil doen om armoede te bestrijden en de wereld een klein stukje rechtvaardiger te maken. Het grote (nou ja groot..we vullen een formulier in dat is alles) moment is daar ik geef me op en kom bij het invullen van het formulier nergens mijn shirtmaat tegen s,m,l en xl zijn de keuzes en ik heb toch echt xxl. tranen springen in mijn ogen en een schietgebed vliegt omhoog. Ik moet iets gebeden hebben in de trant van: “Heer, ik wil dit doen, maar ik weiger om daar als veel te dikke blanke man van middelbare leeftijd, wat arme kindjes eten te geven en dan weer naar huis te gaan”. Een gebed recht uit mijn hart….en tjonge is God daar mee aan het werk gegaan!
Hij is met mij aan het werk gegaan, depressieve buien verdwenen en bleven steeds langer weg. ik kreeg de kracht om te blijven trainen en zeker in die eerste 4-5 maanden na mijn aanmelding vlogen de kilo’s er af bij mij en ik wist “dit kan ik niet zelf”.
Mijn financiele barometer bij de muskathlon bleef wel wat tegenvallen. We waren net verhuisd en ik had nog geen nieuw netwerk opgebouwd om uit te putten, maar gelukkig zijn we lid van een grote gemeente (vbgroningen) en dus zou het geld daar wel vandaan komen. Nadat ik echter had vernomen dat mijn gemeente, geheel terecht overigens, geen muskathlon activiteiten wilde ontplooien en ondersteunen. werd ik toch wel wat zenuwachtig want mijn tweede grote netwerk waar het geld (10.000 euro) uit moest komen was ook opeens weg. gelukkig bleef de training wel goed gaan en ook de reissom die ik moest verdienen met preek vergoedingen liep ongelooflijk goed.
In december zat ik behoorlijk in de piepzak. mijn meter stond op iets van 1600 euro ende contacten die ik legde met bedrijven leverden niks op. Toch bleef er een stemmetje in mijn achter hoofd zeggen, maak je maar geen zorgen het komt goed. en als bevestiging van die stem bleven er maar rare dingen gebeuren. out of the blue kwam er een gemeente lid naar me toe en die zei: hier heb je 1000 euro (inderdaad duizend) voor je muskathlon! ik had nog nooit wat aan hem gevraagd en toch..boem 1000… of dan was daar dat telefoontje op een zondag als ik me niet vergis. Ja, met die en die, ik wil graag een kindje sponsoren en nou ben ik op internet bij compassion aan het zoeken, maar hoe kan ik er voor zorgen dat jij die op je barometer krijgt?
Uiteindelijk staat de barometer nu op 11.150 euro en van al dat geld is er misschien 400 waarvan ik kan zeggen dat ik dat geregeld heb. daar wordt je dan zelf stil van. En dus dacht ik dat mijn getuigenis rond was. 15 kilo afgevallen van maat xxl naar l, 1.150 europ opgehaald met mijn beperkte netwerk alles schreeuwde hier GENADE! Dit was ook de tijd dat ik in Jozua 23 en 24 las gewezen werd op een bijzondere tekst. Jozua is aan het eind van zijn leven gekomen. Hij roept het volk bij elkaar en hij zegt eigenlijk. Ga wees sterk en moedig en doe het werk van de Heer en hij zal de vijanden voor je uit het land verdrijven. ik werd vooral bepaald bij 24:12-14. Jozua zegt hier jullie hebben niet het land veroverd! het was niet jullie zwaard het was niet jullie boog, maar het was God…. 30 jaar oorlog! 30 jaar lang strijden de Israëlieten voor het beloofde land en dan krijg je dit te horen….en dan komt het duale wat bij mensen zo moeilijk is om te begrijpen. Ja je moet strijden, nee je hebt het niet zelf gedaan! Jozua gaat verder: jullie wonen in huizen die niet door jullie gebouwd zijn, eten van wijngaarden die door jullie geplant zijn. Het is genade! omdat jullie Gods wil doen heeft hij de overwinning gegeven dat is wat Jozua hier zegt. ik mocht dit één op één overnemen op mijn muskathlon ervaring, maar ik reeg er gelijk een waarschuwing bij uit Amos 5:11b daarom hebt u huizen van gehouwen steen kunnen bouwen, maar u zult er niet in wonen; begerenswaardige wijngaarden hebt u kunnen planten, maar u zult de wijn ervan niet kunnen drinken. Dit stuk staat haaks op jozua. Als ik met de eer zou strijken had ik een probleem….
En dus dacht ik dat ik er klaar voor was. ik was getraind, ik had het sponsorbedrag, ik had de reissom betaald en ik was 15 kilo lichter kortom wat kon er nog meer aan genade betoond worden aan mij?
De dag van de muskathlon breekt aan na een enerverende week in een land waar je als westerling geen voorstelling van kan maken als je er niet geweest bent. We gingen van start en we hadden met ons drieën afgesproken samen te blijven (grace, ciske en ik). (voordat ik alles weer ga beschrijven kan je het beste mijn update over de muskathlon lezen) We liepen dus naar de 42km finish toe en grace gaf aan dat ze haar rugzak niet meer kon tillen, die heb ik (want ik voelde me goed) meegenomen. op het 42 km punt hebben we gezegd we moeten direct verder want als we stil gaan staan of gaan zitten blijven we hier…. en dus stapte ik vol goede moed verder totdat… ikde kracht letterlijk uit mijn lichaam weg voelde stromen, het was alsof er iemand een schakelaar omhaalde en ik uitgzet werd. stoppen was geen optie, maar als het 200 m. eerder gebeurt was zou ik eruit gehaald zijn door de dokter dat weet ik zeker. en zo sjokten we verder door het heuvelachtige landschap. ik was beroerd, moe en mijn benen wilden opgeven. ciske en grace hebben mij steeds aangemoedigd om door te gaan. en uiteindelijk na bijna twee uur sjokken kwam de finishlijn inzicht. ik kon nog net mijn handen omhoog doenbij de finish maar dat was het ook wel zo’n beetje. Ik werd naar het kerkje gebracht waar matrassen lagen voor uitgeputte deelnemers. ik werd er op gelegd en opeens was daar die fluistering in mijn oor… met wie liep je over de finish? Ik liep met Grace (genade in het engels) over de finish en nooit in mijn hele leven heb ik Genade als zo echt ervaren als toen! ik heb liggen huilen in de kerk om genade…. Nog nooit is een medaille zo onverdiend geweest als deze…Ja ik heb gelopen, ja ik heb ja gezegd tegen de muskathlon, maar het waren niet mijn woorden, het waren niet mijn voeten, ik woon in een huis dat ik niet zelf gebouwd heb, en eet van druiven die ik niet zelf geplant heb het was niet mijn zwaard het was God..en zijn genade.
No responses yet